Zonder overbodige ontploffingen
'Natuurlijk heb jij een plan,' zei Gaby. 'Ik weet dat je een plan hebt. Ik weet zelfs precies wat je plan is.'
'Oh ja?' vroeg ik hooghartig. 'Wat is het dan?'
'Het is heel erg dom, wat anders?'
'Ja, erg leuk. Erg grappig,' zei ik terwijl ik het water uit probeerde te krabbelen. Dat bleek verbazend gemakkelijk, want de rivier was nog maar net nieuw en de oever moest er nog een beetje aan wennen dat-ie een oever was. Aan de rand van het voortsnellende water was een strook grond die nu eens bedolven was onder een kolkende watermassa, en dan weer droog in de zon lag. Ik stelde me voor dat de grond en de struiken elkaar aankeken en zich afvroegen: waar kwam dat ineens vandaan?
Zo vonden ook Gaby en ik ons plotseling terug op het droge, zonder dat we de rivier uit hadden hoeven klimmen. Hijgend lagen we op de kletsnatte, verbaasde grond.'Weet je, Gaby,' zei ik, 'we zijn allebei doodmoe, bont en blauw, we zijn bedreigd en beschoten en de mensen die dat gedaan hebben zijn vlakbij en ongetwijfeld van plan om het zo dadelijk wéér te gaan doen. We hebben waarachtig wel iets anders aan ons hoofd dan elkaars plannen te gaan zitten afkraken voordat we weten wat die plannen eigenlijk...'
'Ik zei toch al dat ik precies weet wat je plan is? Ik ken jou langer dan vandaag. Je hebt nog een paar bommen in je zak. Jij wilt niets liever dan die dingen laten ontploffen. Daar begint het mee, en de rest van het plan denk je erbij. Bijvoorbeeld: we gaan door het oerwoud lopen, en we laten af en toe een bom ontploffen, en dan hoort Kwetter dat en die begrijpt natuurlijk meteen dat wij dat doen dus dan vindt ze ons vanzelf. Heb ik ongelijk?'
'Natuurlijk heb je ongelijk. Mijn plan leek niet eens op het idiote idee dat jij daarbij mekaar verzint,' loog ik. Haastig probeerde ik een ander plan te verzinnen. 'mijn plan was iets heel anders...' zei ik. 'Namelijk...' Ik probeerde snel-snel een idee te krijgen. Liefst een verstandig idee, een veilig idee, een idee zonder overbodige ontploffingen. Het soort idee dat papa zou kunnen verzinnen. Als het een idee van papa was zou het waarschijnlijk niet werken, maar daar ging het nu even niet om. Het ging er nu even om dat mijn kleine zusje geen gelijk mocht krijgen. Want als ze gelijk had, dan had ze hetzelfde plan bedacht als ik en dan was ze dus net zo slim, of waarschijnlijk slimmer, en... nou... ja... als ik nog uit moet leggen dat het heel, heel erg verschrikkelijk is dat je kleine zusje slimmer is dan jij, dan ben jij waarschijnlijk niemands grote broer.
Gelukkig bedacht ik precies op dat moment een verstandig, veilig papa-plan.