Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Woord en werkelijkheid

'Aha,' zei mr. Woordkramer ontdaan. En 'Oho'.  En daarna 'hmmmm,' en toen was hij een tijdje stil.
Mama keek heel chagrijnig. 'Wat een afschuwelijk idee, die Internationale Bedrijven Pret Overeenkomst. Wie bedenkt er nou zo iets?'
'Wie denk je?' zuchtte papa. 'Internationale bedrijven, natuurlijk. Cockels oliemaaschappij, HAL computers, SmikSmek Mjamburgers BV, en vooral...' Hij wees naar de andere kant van de rechtzaal. Daar zat Dogger naar ons te grijnzen. Hij hoorde niet waar we het over hadden, natuurlijk, maar hij zag aan onze gezichten dat we boos, verdrietig en angstig waren. Dat beviel hem goed.
'Maar...' vroeg Kwetter, 'hoe kunt het nou dat Dogger die overeenkomst moog maken? Hij is toch niet de baas over de regering?'
'Nog niet, nee,' zei papa grimmig. 'Maar dat zal niet lang meer duren. Maar ook al is hij nu nog niet de baas, de regering doet wel vaak wat hij zegt.'
'Zeg maar niks meer,' zuchtte ik. 'Ze hebben zeker geld van hem geleend, he?'
Papa knikte. 'Heel veel geld,' zei hij. 'Dat leent hij graag aan de regering uit. Niet om winst te maken, maar om hen te beïnvloeden. Maar dat is eigenlijk niet enes echt nodig. Kijk: wij leven in een democratie. Weten jullie wat dat woord betekent?'
'Dat het volk de baas is,' wist ik, want ik moet vaak naar leerzame TV-programma's kijken en dan weet je dat soort dingen.
'Heel goed,' zei papa. 'Dat is wat het woord betekent. Maar woord en werkelijkheid zijn niet hetzelfde. Eigenlijk mag het volk alleen maar om de vier jaar kiezen wie er in het parlement mag zitten en wie niet. En dat doet het volk ook braaf. Om de vier jaar zeggen ze: jij wel, en jij niet. Degene die wel mag, die heeft de komende vier jaar een baantje. Maar degene die niet mag, zit zonder werk. De moet op zoek naar een baas, die hem wil inhuren. Helaas heeft hij alleen maar verstand van regeren, en daar heb je niks aan als je niet in de regering zit. Dus niemand wil hem inhuren. Zielig, he?'
Kwetter knikte. Ze vond het best wel zielig.
Ik wist het nog zo net niet.
'Gelukkig,' ging papa verder, 'zijn er nog vriendelijke mensen zoals meneer Dogger. Meneer Dogger heeft medelijden met oud-regeerders. Hij heeft, speciaal voor hen, veel baantjes in het leven geroepen bij zijn bank. Baantjes die uitermate geschikt zijn voor oud-regeerders. Baantjes die niet te moeilijk zijn, en die héél goed verdienen. Iedereen in de regering weet dat. Ze weten ook: als ik niet mijn best doe om goede vriendjes te blijven met meneer Dogger, krijg ik later nooit zo'n baantje. Dus...'
'Dus ze doet alles wat meneer Dogger maar wilt,' snapte Kwetter.
'Bijna alles,' knikte papa. 'De macht in een democratie ligt niet bij het volk, dat regeerders kan wegsturen. De macht ligt bij degenen die regeerders aan baantjes kunnen helpen, nadat het volk hen heeft weggestuurd. Dat moment komt onvermijdelijk een keer, elke regeerder weet dat. Dat is de betekenis van het oude gezegde: Regeren Is Vooruitzien.'
'Volgens mij wordt daar iets heel anders mee bedoeld,' zei mama.
'Er wordt iets anders mee bedoeld,' gaf papa toe. 'Maar wat ik zei, is de echte betekenis.'
Mr Woordkramer wilde daar nog iets over zeggen, maar de rechter kwam terug van zijn pauze en zei: 'Nou lui, zullen we maar weer?'
Niemand durfde nee te zeggen, dus de rechtzaak ging verder.
Het was een vreemd gevoel, te weten dat je een half jaar lang in een rechtzaak zou zitten dioe daarna door de IBPO compleet overbodig gemaakt zou worden.
Maar dat halve jaar maakten we niet vol, natuurlijk.

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!