Wijze levenslessen
'Wat is er?' reageerde de piloot bezorgd.
'We moeten over de kop Guus,' riep de stewardess. 'We moeten ab-so-luut over de kop!' aan haar stem kon je duidelijk horen dat ze een beetje in de war was. Dat kwam waarschijnlijk doordat ik met een hand vol briefjes van 500 in haar gezicht stond te wapperen.
Er zijn mensen, die niet weten wat ze dan moeten doen. Omdat het ze niet vaak overkomt.
Ik zelf weet toevallig precies wat je moet doen in zo'n geval. Dat heeft papa mij geleerd. Hij heeft bij een bank gewerkt, dus hij kent de waarde van geld. En hij heeft wel honderd keer tegen ons gezegd: 'Als iemand naar je toekomt een een grote hoeveelheid geld in zijn hand, draai je dan om en loop weg. Die iemand heeft plannen die niet deugen. En/of niet mogen. Hoe moeilijk het ook is - en soms is het moeilijk, daar weet ik alles van - grote geldbedragen moet je altijd weigeren. Iemand die jou onverwacht veel geld aanbiedt, is er niet op uit om jou een plezier te doen. Ga daar maar van uit.'
Maar Truus haar vader werkte kennelijk niet bij een bank. Of hij werkte wel bij een bank, maar had het allemaal niet goed begrepen. Of niet goed uitgelegd. In ieder geval: Truus keek naar de briefjes in mijn hand zoals een konijntje kijkt naar een cobra.
Guus hoorde kennelijk dat er iets niet in de haak was, en hij kwam zijn cockpit uit.
'Wat is hier aan de hand?' vroeg hij.
'Dat wil ik u wel vertellen,' zei ik ongerust, 'maar eerst wil ik antwoord op mijn vraag: als de piloot hier staat, wie bestuurt er dan het vliegtuig?'
'Mus, de co-piloot' zei Guus schouderophalend. 'Hoezo?'
'Oh, gewoon,' zei ik. Ik schaamde mij een beetje, want ik wist natuurlijk best dat er altijd twee mensen in de cockpit zitten. Ik was het alleen even vergeten. 'Ik zal maar eens snel vertellen wat hier aan de hand is. Mijn vriendin wil uit het raampje kijken, en daarom moet het vliegtuig even een paar keer over de kop. Ik wil er wel voor betalen...' Ik hield hem de briefjes onder de neus.
'Truus,' zei de piloot, 'let goed op! Nu kan ik jou eens een belangrijke levensles laten zien. Die heb ik nog van mijn oude vader geleerd. Hij heeft zijn hele leven hard gewerkt, achter de kassa van zijn kruidenierswinkel, dus hij kende de waarde van het geld. En hij zei: "Guus junior" - dat ben ik dus he, mijn vader heette ook Guus namelijk - "Guus junior, als iemand jou onverwacht veel geld aanbiedt, stel dan geen vragen en neem het zonder nadenken aan. Geld stinkt niet, en meer is altijd beter." Dus kom maar op met die pegels, jongeman!'
De rest van de vlucht moest iedereen zijn gordels vast laten, want we vlogen de hele tijd schuin of op de kop.
Kwetter had een geweldig uitzicht, maar heel veel mensen plasten in hun broek want het is best een eind vliegen van Nieuw Zeeland naar Oslo. Als het vliegtuig ondersteboven hangt, kun je niet naar het wc gaan.
Trouwens... al kon het wel, wat dan nog? Zou jij graag op een wc zitten die ondersteboven hangt?
Hm?