Tussen de groeisels van het oerwoud
Ik liet me onmiddellijk naar beneden vallen. Dat was nogal een gokje, want ik wist niet precies hoe hoog ik hing, maar het pakte goed uit.Ik was nét op tijd weg. Boven mij hoorde ik een hagel van kogels de tak tot een stapeltje luciferhoutjes reduceren.
De tak, waarop ik gehangen had, was niet meer dan drie meter boven de grond. Gelukkig brak ik niet mijn benen, bij het neerkomen, want ik heb van Kwetter geleerd hoe je uit bomen moet vallen.
(Dat was nogal een ingewikkeld gesprek geweest: 'Kwetter, hoe moet je eigenlijk uit bomen vallen?' 'Jij maak grapjes! Uit bomen kukelen moet jij helemaal niet, suffie!' 'Ja maar als...')
Ik rolde een paar keer om, kroop er vandoor tussen de struiken en verstopte mij achter een boom. De soldaten hadden wel zo'n beetje door waar ik heen gegaan was en begonnen enthousiast mijn boom overhoop te knallen. Het was nogal een dikke boom, gemaakt van eerste kwaliteit tropisch hardhout, dus daar waren ze nog wel even mee bezig. Dat gaf mij tijd om na te denken.
Tijd die ik niet nodig had. Deze kerels hadden honden en geweren en granaatwerpers.
Ik had maar één ding. Een handjevol bommen.
En je moet roeien met de riemen die je hebt.
Ik legde een bom neer tussen de wortels van mijn boom, stak de lont aan en zette het op een lopen. Daarbij zorgde ik er natuurlijk wel voor dat ik in een rechte lijn wegliep van de soldaten, zodat de boom tussen mij en hen in bleef staan. Ze zagen niet meteen dat ik aan het rennen was (Had ik al gezegd dat het een erg dikke boom was?) en tegen de tijd dat ze het hadden kunnen zien, zagen ze mij al helemaal niet meer want ik was tussen de groeisels van het oerwoud verdwenen.
Ik hoorde hun geweren nog, en daar bovenuit hoorde ik de generaal bulderen. Wat heel indrukwekkend is, want geweren maken nogal wat lawaai. Veel en veel meer lawaai dan je denkt. Want wat je denkt komt uit films en computerspelletjes, en die zijn niet gemaakt om je te vertellen hoe verschrikkelijk een geweergevecht is. Die zijn er om je gerust te stellen: Kijk eens, de slechteriken schieten allemaal op de held, dat gaat van pief paf poef, maar ze schieten allemaal mis hoor! Want slechteriken kunnen niet zo goed schieten. Of helden zijn gewoon heel slecht in geraakt worden, dat zou ook kunnen. In het echt komt er niks geen pief-paf-poef bij kijken, het is een hels geknal zodat horen en zien je vergaat, en helden worden gewoon doodgeschoten. Behalve als ze achter een hele dikke boom gaan zitten. En niet, zoals in films, van de ene boom naar de andere rennen! In fims vliegen de kogels dan overal om je heen, maar in het echt gaan ze dóór je heen en dat is een heel ander verhaal.
Dus: zorg dat je achter je boom blijft. Zoals ik deed.
'Hij blijft achter zijn boom, sukkels!' brulde de generaal. 'Hou op met schieten, dat heeft geen zin! De honden! We laten de honden los! Kijken of-ie daar van terug heeft!'
Nou en of ik daar van terughad. Met wisselgeld. Want op dat moment ging mijn bom af.