Rondjes in je bolletje
'We kunnen ontdekken hoe lang de reis gaat duren,' zei ik. 'We tellen gewoon onze beschuiten, dat delen we door twee want we krijgen er
twee per dag, en dát delen we dan weer door drie want we zijn met z'n drieën.'
'We delen door zes, dus.' Mijn zusje wilde even laten merken dat ze goed was in rekenen. 'En dan weten we hoe lang de reis gaat duren. En? Wat hebben we daar aan?'
'Daar hebt wij héél veel aan,' riep Kwetter verontwaardigd.
Ik zuchtte. Het is natuurlijk fijn om gelijk te krijgen, maar Kwetter geeft mij altijd gelijk. Als ik zou zeggen dat de bomen paarse
blaadjes hadden, zou ze enthousiast gaan knikken. Dus... ja...
Als je alleen maar gelijk krijgt van degene die verliefd op je is, dan gaat de lol er snel vanaf.
'Ik meent het, hoor!' protesteerde Kwetter. 'Ik hebt eerder in zo'n container gezit, ik weet hoe dat is. Als je niet weet wat er ga
gebeuren, word je helemaal knotsknetter gek na een paar daagjes. Wat ga ze met ons doen, denkt je steeds, waar gaat wij heen? Hoe lang ga dit nog duren? Dat bent het enige waar je aan kun denken. De gedachten rent steeds meer dezelfde rondjes door je hoofd, tot je
hersentjes zo duizelig bent dat ze niet meer weet wat waar is en wat niet. En dan bent jij gek. Dus hoe meer jij weet, hoe minder vraagjes er door jouw bolletje holt, hoe minder snel jij gek word. Echt hoor. Jullie hoef mij niet te geloven, maar het bent wel echt waar.'
Ze zei het zo ernstig en met zo veel vuur dat wij niet aan haar worden konden twijfelen.
'Jeetje Kwetter,' zei Gaby. 'De vorige keer, toen je in zo'n container zat, bent je toen gek geworden?'
Ik wachtte even of mijn zusje nou een flauwe grap ging maken over dat ze nu eindelijk begreep hoe Kwetter verliefd op mij kon worden, of zo, maar het viel mee. Kennelijk was het geen moment voor flauwe grappen.
'Ik bent gewoon normaal geblijft,' zei Kwetter.
Ik moest erg mijn best doen om geen flauwe opmerking te maken. Je kunt over Kwetter veel zeggen, maar normáál?
'Maar een paar vriendjes van mij bent helemaal de kluts kwijt geraken,' vertelde ze. Haar stem klonk opeens verschrikkelijk verdrietig.
Ik wilde ab-so-luut niet weten hoe het met die vriendjes afgelopen was. Ik was erg bang dat het een verhaal zou worden waarin Smeks
Vreselijke Vleeshakker een hoofdrol zou spelen. Dat was tenslotte de plek waar we Kwetter gevonden hadden, en waar we samen aan een afschuwelijke dood ontsnapt waren.
Daar wilde ik eventjes niet aan denken. Tijd om over iets anders te beginnen.
'Kwetter heeft gelijk, hoor,' zei ik haastig. 'Kennen jullie het verhaal over de Graaf van Monte Christo?'
Nee, dat kenden ze natuurlijk niet. Kwetter is niet zo'n lezer Gaby houdt vooral van boeken waarin dappere slimme kinderen op een vreedzame manier ruzies oplossen, boeven vangen en mensen helpen. Ik vind dat óók leuk om te lezen, begrijp me niet verkeerd, maar je leert er weinig van want zo zit de wereld gewoon niet in elkaar.
Nee, dan de Graaf van Monte Christo!