Nu is het persoonlijk. Of niet.
'Zorg ervoor dat ik morgenavond de Donderkat in handen heb,' besloot de schurk. Hij hing op.
'Juist,' zei Ronja. 'mevrouw de Donderkat, ik zal open kaart met u spelen. Ik zal heel eerlijk zijn. Het was mijn bedoeling om u, zodra het telefoongesprek met 'M ' afgelopen was, te arresteren. Want u bent een terrorist. En de enige goede terrorist is een... nou, ja, een terrorist die voor een onafhankelijke rechter gebracht wordt om een eerlijk proces te krijgen.'
'Wat kun jij het toch altijd lekker pakkend zeggen,' grinnikte Rasmus. 'Kan zo op een spandoek, die tekst.'
'Moet je wel een groot spandoek meenemen,' grijnsde Jonathan.
'Daar gaat het niet om,' zei Ronja streng. 'Waar het om gaat is: ik ben van plan veranderd. Ik ga eerst en vooral zorgen dat er geen haar op uw hoofd gekrenkt wordt. Geen haartje, zeg ik! Want die 'M' heeft een hekel aan u, die wil u dood zien of zo, en ik gun hem geen enkel pleziertje. Want hij heeft Brejetru vernield, en dat is mijn favoriete truienwinkel.
Nu is het persoonlijk.'
'Voor jou misschien wel...' begon Rasmus.
'Voor jou ook,' beet Ronja hem toe. 'Want jouw truien komen ook van Brejetru.'
'Oh ja?' vroeg Rasmus schaapachtig. 'Geen idee. Mijn vrouw koopt ze altijd. En vroeger, toen ik nog bij mijn vorige vrouw was, toen kocht die ze. Geen idee waar.'
'Bij Brejetru,' hield Ronja vol. 'Geloof mij maar. Ik heb er kijk op.'
'Kan wel wezen,' zei Rasmus, 'maar dat doet er niet toe. Ik ben aan die winkel niet zo gehecht. Voor mij is het niet persoonlijk. Ik ben ben blijf een professionele politieman. En dit is een serieus politiebureau, en geen ballentent op de kermis. Dus. Mevrouw de Donderkat, het spijt mij het te moeten zeggen, maar ik arresteer u. In naam der... Hee! Waar is ze nou?'
Ja, waar was ze?
Mama was hem gesmeerd.