Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

niemand neemt mij nog serieus

'Ja, ik,' zei de Moeflon. 'Natuurlijk ben ik het. Wie anders? Wie anders heeft er genoeg verstand van spionage, geheimzinnigheid en terrorisme? Wie anders dan een meesterspion zou de grootste terrorist van de wereld te pakken kunnen krijgen? Wie anders dan - sorry als ik een beetje arrogant klink - de grootste meesterspion te wereld?'
Misschien is het nu even nodig dat ik iets uitleg.
We waren deze Moeflon al eerder tegengekomen, in het verre land Zuid-Mallotië. Daar verhuurde deze gewetenloze, achterbakse ploert zich aan de hoogste bieder. En aangezien het in de wereld, helaas helaas, dorgaans zo georganiseerd is dat de grootste slechteriken het meeste geld verdienen, was de hoogste bieder doorgaans een schurk. De Moeflon werkte bijvoorbeeld voor onze oude achterbuurman, bankdirecteur Dogger, die zijn geld verdient aan ellende, slavernij, dierenmishandeling, misdaad, uitbuiting, oorlog, vervuiling en ga zo maar door.
Ook deed de Moeflon klusjes voor meneer Cockel, de olie-baas, die zo rijk was, zo machtig en zo gewetenloos, dat zelfs meneer Dogger bang voor hem was. Verder werkte hij voor de Noord- én de Zuidmallotische geheime dienst. Het kon hem niet schelen voor wie of wat hij werkte, als hij er maar geld mee verdiende.
Hij had goede manieren, dat wel. Mijn moeder vond hem dan ook een redelijk sympathieke man, totdat hij ons begon te bedreigen met een pistool.
Dat vond ze onbeleefd.
Zijn codenaam - de Moeflon - was een groot raadsel, want een moeflon (dat heb ik later nog eens opgezocht in een encyclopedie, toen mijn ouders  niet keken) is een soort van schaap. En de Moeflon had duidelijk meer weg van een rat, of een adder of een schorpioen, dan van een schaap.
'Oké,' zei papa. 'Ik geef het niet graag toe, maar je bent inderdaad goed in je vak. Je hebt ons te pakken. Weliswaar heb je nou net niet degene die je moet hebben, maar...'
'Haal je maar niks in je hoofd,' snoof de Moeflon. 'Ik weet precies waar ze uithangt en wat ze van plan is.'
'Dan weet je meer dan ik,' zuchtte papa.
De Moeflon maakte een soort van snuivend, proestend geluidje. Het soort geluidje dat zegt: hoe kom je in 's hemelsnaam op het idee om die opmerking te maken? Ik dacht dat iedereen, maar dan ook ie-der-een al lang had begrepen dat het zo is!
'Goed,' zei papa, 'zeg het maar. Door wie ben je ingehuurd? Door meneer Dogger? Door Cockel? Nee, wacht, ik weet het al. Was het Clusjes? Het was Clusjes, he?'
'Het waren zeer zeker niet meneer Dogger of meneer Cockel,' siste de Moeflon woedend. 'Nadat jullie mij zo voor schut hadden gezet, door te ontsnappen terwijl ik jullie al bijna te pakken had, heb ik van hen geen opdrachten meer gehad. twee van mijn beste klanten! Weg! Verdwenen! Foetsie! En dat allemaal door jullie schuld.
Meneer Clusjes was het ook niet, trouwens. Nee, dit doe ik puur en alleen voor mijn eigen rekening. Als hobby, zou je kunnen zeggen. Maar je zou ook kunnen zeggen: als wraak. Jullie hebben mij veel geld gekost en bovendien voor gek laten staan.
Zo iets kan ik niet tolereren. Dat kan ik mij niet veroorloven, niemand neemt mij dan nog serieus. En dat is voor een spion zo ongeveer het ergste wat er is.
Dus. Er is voor mij nog maar een oplossing: ik moet jullie zo verschrikkelijk te grazen nemen, dat niemand er ooit nog aan zal twijfelen dat er met mij op geen enkele manier te spotten valt...'

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!