Liever niet die jongetjesflauwekul. En de emmer zéker niet.
'Wat bent dat?' vroeg Kwetter ongerust. 'Hoorde jullie dat ook? Die knal? Hebt wij een lekke band?'
'Ik heb het ook gehoord,' zei Gaby somber, 'en het is geen lekke band. Dat was een geweer.'
Op dat moment hoorden we nog meer knallen. Sommigen klonken dichtbij, andere ver weg. Hier en daar klonk het geratel van een machinegeweer.
'Dat zou dan een machine-lekke-band moeten zijn,' merkte ik op.
'Jullie hebt gelijk,' zei Kwetter. 'Wij bent in een oorlog terechtgekomen, lijk het wel. Gelukkig zit wij in een ijzeren container!' Op dat moment verscheen er boven ons een klein, rond gaatje in de wand. De container galmde van de inslag, en galmde nog een keer toen de kogel, die het gaatje gemaakt had, ook nog een deukje in het dak sloeg.
'Zoek dekking!' riep ik.
'Achter wat?' vroeg Gaby. 'Achter dit pak beschuit? Of achter deze lege plastic waterfles?'
'Plat op de grond gaan liggen, bedoel ik natuurlijk. Dan ben je moeilijker te raken.'
'Lieve broer,' zei Gaby, 'ik snap wel dat het leven van een jongetje niet altijd makkelijk is. Je wilt ons commanderen – want jongetjes willen nou eenmaal de baas zijn, en al helemaal als het over vechten gaat – maar je hebt geen enkel zinnig idee. Een meisje zoals ik houdt in zo'n geval gewoon haar mond. Maar jongetjes geven liever een onzinnig commando dan helemaal geen commando. Dus je roept 'plat op de grond' tegen mensen die al twee dagen lang plat op de grond liggen. En dan moet je jezelf ook nog overtuigen van 'het is maar goed, dat ik er bij ben.' Heel ingewikkeld allemaal. En jij kunt er ook niks aan doen, dat je een jongetje bent. Maar ik voel me op dit moment niet zo heel prettig. Dus zou je het heel erg vinden mij even niet lastig te vallen met je jongetjes-flauwekul? Dank je wel.'
'Nou, maar jij bedoel het goed, hoor, Michael!' zei Kwetter troostend. 'Weet je wat ik gaat doen? Ik gaat dekking zoeken! Achter, eh, eh, achter de emmers!'
Ze doelde op de emmers waarin we gepoept en geplast hadden, de afgelopen weken. Het waren hele gewone emmers, niks met doortrekken of luchtjes wegmaken of zo, dus ze waren intussen niet echt fris meer. Vooral niet omdat de boel, in de hitte van de afgelopen dagen, nogal was gaan gisten.
'Of eigenlijk,' vervolgde Kwetter met een klein stemmetje, 'gaat ik liever niet achter de emmer. Ik krijgt liever een kogel in mijn bolletje, geloof ik.'
'Groot gelijk,' zei ik.
En Gaby zei: 'Stil eens! Horen jullie wat ik hoor?'