Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Honderden bekeuringen, duizenden biertjes

De Moeflon pakte een microfoon.
'Hallo, Rasmus. Hallo, Ronja.' Zijn toon was vriendelijk. Alsof hij hen tegenkwam op een verjaardag van iemand die ze alledrie kenden. Alsof ze elkaar daar ieder jaar tegenkwamen, en verder nooit ergens.
'We hebben elkaar al zo lang niet gezien,' ging de Moeflon verder, 'meneer Rasmus Het-kan-me-niet-schelen-dat-u-achtervolgd-wordt-door-geheim-agent-Pavel-"de-Tweekoppige-Hond"-Demhikov-maar-230-kilometer-in-de-bebouwde-kom-is-gewoon-te-hard-en-u-gaat-op-de-bon, en mevrouw Ronja Nee-ik-wil-geen-biertje-van-je-drinken-ik-ga-naar-huis-ik-ben-moe? Jullie dachten misschien dat ik jullie vergeten was, hm? Ik vergeet nooit iets, vrinden. Nooit! En vandaag is de dag dat we die oude rekeningen gaan vereffenen. Ik zou zeggen: komen jullie gezellig binnen. Maar stuur eerst jullie wagens met versterkingen, die over drie minuten hier zullen zijn, terug naar huis. Anders slacht ik een dinosaurus én een kersverse Nobelprijswinnaar af. En dan staat de politie van Stockholm lelijk voor joker, want Nobelprijswinnaars zijn zeldzaam en beroemd, en dinosaurussen al helemaal...'
Even later stonden de twee agenten naast ons.
'Kennen jullie deze kerel?' vroeg mama nieuwsgierig.
Zowel Ronja als Rasmus schudden hun hoofd.
'Hoe durven jullie,' tierde de Moeflon. Zijn vinger priemde in de richting van Rasmus. 'Jij hebt me vijftien jaar geleden een bekeuring gegeven! Wegens te hard rijden!'
Rasmus haalde zijn schouders op. 'Ik was toen verkeersagent, ik schreef elke dag wel honderd bonnen uit.'
'Ja, maar niet aan meesterspionnen,' snauwde de Moeflon. 'Ik durf te wedden dat je in je hele leven maar één keer een bon hebt uitgeschreven aan een meesterspion.'
Daar moest Rasmus om lachen. 'Hoe moet ik dat nou weten? Aan de buitenkant kun je toch niet zien of iemand een meesterspion is? Ik bedoel: als je ziet dat iemand een spion is, dan is 't in elk geval geen meesterspion...'
Ronja grinnikte.
De Moeflon keek moeilijk. Hij moest eigenlijk toegeven dat Rasmus gelijk had, maar dat deed hij liever niet. Dus hij verlegde zijn  aandacht naar Ronja. 'En jij...' begon hij.
'Ach, hou toch op,' zei Ronja verveeld. 'Als je denkt dat Rasmus veel bekeuringen uitschreef, dan zou je een eens avondje met mij op stap moeten gaan. Het aantal kerels dat mij, in het café, op biertjes wil trakteren - dát is pas veel.'
'Wat kijkt jij gek naar agent Ronja?" giechelde Kwetter fluisterend.
Zou kunnen.
Ik zat me af te vragen of ik, als ik wat ouder zou zijn - oud genoeg om naar een café te gaan, bijvoorbeeld - Ronja iets te drinken zou aanbieden als ik haar tegenkwam.
Waarschijnlijk wel, eigenlijk.
Sterker nog: ik kreeg heel erg de behoefte om haar nu, onmiddellijk, iets te drinken aan te bieden. Maar ik hield me in. Ten eerste omdat Kwetter dat waarschijnlijk helemaal niet leuk zou vinden, en ten tweede omdat ik niks te drinken bij me had.
'juist,' zei de Moeflon met een strak gezicht. 'Tot zover de introducties. We kunnen beginnen.'

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!