Het leven der Zweden is koud, donker en zonder troost
Na een kwartiertje kwamen we bij een verlaten kade. Hier en daar maakte een straatlantaarn een klein eilandje van licht in de zee van duisternis. Sommige eilandjes knipperden, want niet alle straatlantaarns deden het even goed.
'We zijn er meneer,' zei de chauffeur. 'Prettige avond verder, en pas op voor de boeven, he?'
'De boeven kunnen beter oppassen voor ons,' grijnsde ik. 'Wij zijn internationaal gezochte terroristen.'
'Haha,' deed de chauffeur. Maar hij zag aan papa's gezicht dat het menens was.
Papa haalde zijn portemonnee te voorschijn. De chauffeur keek er met grote ogen naar, want papa's portemonnee is nogal dik.
achteloos grabbelde papa een paar briefjes tevoorschijn stak die in de richting van de chauffeur. 'Hou de rest maar,' zei hij.
De chauffeur verbleekte. Normale mensen gaven hem nooit zo'n grote fooi.
Snel draaide hij het raampje omlaag. Met een luchtig gezicht zei hij zo hard mogelijk. 'Zozo, dus jullie zijn internationaal gezochte TERRORISTEN!!! Dan kunnen de boeven jullie inderdaad maar beter MET RUST LATEN!!!'
We stapten uit en de taxi scheurde weg.
'Mooi,' zei papa. 'Ik heb zo het idee dat we weinig last zullen hebben van boeven, vanavond.
'Dat bent maar goed ook,' zei Kwetter duister. 'Wij zult al genoeg probleempjes hebben met die 'M', denkt ik.'
'Aan de andere kant,' zei papa, 'Als we nu overvallen werden, konden we in ieder geval de weg vragen en dat is ook wat waard. Waar zou die Bierkaai zijn?'
'Hier vlakbij, waarschijnlijk,' zei ik. 'Want we zijn nu aan de Wijnkaai.' Ik wees op een bordje waar het op stond. 'Bierkaai, Wijnkaai, dat moet dicht bij elkaar liggen, nietwaar?'
'Dat kan niet anders,' knikte papa.
Van de Wijnkaai kwamen we op de Brandewijnkaai, en vandaar op de Jeneverkaai, de Whiskeykaai, de Wodkakaai, de Portkaai en de Cognackaai. Akwavitkaai, Slivovitskaai, Medekaai, Frenettekaai, Absinthkaai... Allerlei dranken waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden.
'Doet die Zweden eigenlijk wel eens andere dingen dan alcohol drinken?' vroeg Kwetter zich af.
'Ik denk het wel,' zei ik, en ik wees op het bordje Anderedingenkaai.
'Hee, kennelijk zijn we de drankenbuurt uit. We moeten de Bierkaai voorbij gelopen zijn,' zei papa.
'Mocht je het werkelijk willen weten,' zei Alexander: 'de Zweden drinken helemaal niet zo veel alcohol. Dat is hier krankzinnig duur, namelijk. Ik denk dat de namen van de kades hier bedacht zijn door iemand met erg veel dorst, die aan niks anders kon denken dan aan alle drank die hij niet kon betalen. Ja, het leven van een Zweed is koud, donker en zonder troost. Geen wonder dat de vikingen zo veel van huis gingen destijds...'
'Hoe lang hebben we nog?' vroeg ik.
Papa keek op zijn horloge. 'Klein half uurtje,' zei hij.
Alexander zette het op een jammeren.
'We komen te laat,' zei hij. 'Oh, Joostje!'