Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Het bent geen meneren

Hij zei: 'Hallo.'
Papa, Kwetter en ik keken elkaar stomverbaasd aan. Was dat... een pratende dino?
Ja, dat was het, dat hadden we net gehoord, maar de vraag was en bleef: was dat... een pratende dino? Ik bedoel: was dat een echte dino? Die echt kon praten?
'Dat bestaat dus niet,' mompelde papa. 'Dino's bestaan niet, want ze staan niet in de bijbel, maar áls ze zouden bestaan dan zouden ze niet kunnen praten.'
'Papa,' zei ik, 'doen niet zo belachelijk. Dino's bestaan wel. Daar zijn allerlei wetenschappelijke bewijzen voor, vraag maar aan mama. Bovendien: er staat een levensgrote dinosaurus recht... voor... onze... neus. Hoeveel meer bewijzen heb je nodig? Leg je er nou maar eindelijk bij neer: ze bestaan. Maar pratende dino's... nee. Die bestaan niet.'
'Er staat er een recht voor je neus,' zei papa. 'Hoeveel meer bewij...'
'Kan wel wezen,' onderbrak ik hem, 'maar ze bestaan niet. Iedereen weet dat. Er zijn ook allerlei wetenschappelijke bewijzen voor. Vraag maar aan mama.'
Kwetter, die net zo verbaasd was als wij maar die een minder degelijke opvoeding had gehad - ze wist dus wel zo'n beetje dat pratende dino's niet bestonden, maar ze wist niet dat er godsdienstig of wetenschappelijk bewijs voor was dus haar kennis was veel minder grondig dan de onze - liep intussen naar Joostje toe en zei ook: 'Hallo! Hebt ze jou pijn gedaan?'
'Wie?' vroeg Joostje. 'De stoute meneren?'
'Die bedoel ik,' zei Kwetter. 'Maar het bent geen stoute meneren, hoor, het bent gemene boevenschurken. Dat bent veel erger.'
'Oooooh,' knikte Joostje. 'Nu snap ik het! Ik dacht al: deze meneren zijn wel heel erg stout.'
'Nou,' zei Kwetter, 'ik bent blij dat dat opgehelderd bent. Maar nu de vraag hebt ze jou pijn gedaan?'
'Een beetje wel. Ze trokken heel erg hard aan mijn hoofd. En ze duwden me. Echt hoor! Heel hard! Ik heb een paar blauwe plekjes, zegt de ene meneer.'
'Boef,' verbeterde Kwetter hem.
'Boef,' gaf Joostje toe. 'Het was die menee... die boef met die witte jas. Die is het minst gemeen. Maar hij kijkt wel heel raar naar mij. Dus ik ben toch een beetje bang van hem.'
'Jij hoef niet bang meer te zijn, hoor,' troostte Kwetter hem. 'Wij bent er nu.'
'Komen jullie mij redden?'
'Eigenlijk wel,' zei Kwetter, 'maar wij moet eerst nog even zelf gered worden. Dat kom wel goed hoor, maak jij maar geen zorgjes. Mama kunt ieder moment hier zijn, met een paar boemen, en dan los zij alles op.'
'Reken op een minuutje of tien, zou ik zeggen,' onderbrak de Moeflon haar. 'En op dat oplossen zou ik niet al te hard rekenen.'

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!