Een muur van meisjes
Het nieuws gaat snel tegenwoordig. Sneller dan een vliegtuig, in elk geval.
Iedereen in Stockholm was al op de hoogte van onze komst. De politie had van alles voorbereid met dranghekken en zo.
En die waren wel nodig ook, want niet alleen de politie had zich voorbereid. Er was ook een grote horde muziekliefhebbers - of misschien moet ik zeggen: kapsel-liefhebbers - op het vliegveld afgekomen. Ze droegen spandoeken waarop dingen stonden zoals: "wij houden van jou!" En de titels van de liedjes die de kapselman altijd playbackte.
Maar er waren ook ander spandoeken. Daarop stond bijvoorbeeld: "Wij haten Gaby Laarmans" of "Dood aan de Donderkittens". Er waren ook veel foto's van Gaby met een grote rooie streep erdoorheen.
Het nieuws dat hun idool al bezet was, was niet zo goed gevallen.Mijn zusje verbleekte onder haar schmink, toen ze zag hoe enorm ze gehaat werd door al haar collega-fans.
'Ja,' zei mijn moeder, 'ik weet wat het is. Als je stelling neemt, je nek uitsteekt, partij kiest - dan krijgen er menen een hekel aan je. Ik word óók gehaat, nietwaar? Door schurken en slechteriken. Ik vind dat niet erg, want daaraan kun je zien dat ik anders ben dan zij. Een goeierik, namelijk. Prettig om te weten, hoor. Maar voor jou ligt dat natuurlijk anders. Jij wordt gehaat door mensen die juist hetzelfde zijn als jij. Heel leerzaam, maar ik weet niet of het prettig is.'
'Nou, mij lijk het helemaal niet leuk,' zei Kwetter terwijl we, omringd door politiemensen, achter de dranghekken het vliegveld af gemarcheerd werden. 'Ik vind Gaby zielig. Gaby moet getroost worden. Ik gaat jou kuffelen, Gaby!' Ze voegde meteen de daad bij het woord.
Had ze beter niet kunnen doen.
De mensen achter de dranghekken - ach, wie houd ik eigenlijk voor de gek? - de meisjes achter de dranghekken werden helemaal gek, toen ze dat zagen. Eerst had hun idool al hun dromen de grond in geboord door verliefd te worden op die afschuwelijke Gaby Laarmans, en nu liet hij zich weer aflebberen door een of andere roodharige totebel.
De helft van de fans vond het afschuwelijk, dat hun geliefde zanger er zo een wild liefdesleven op na hield - ze hadden gehoopt dat hij iemand was die op zoek was naar de ene, ware liefde (die ze dan toevallig zelf zouden blijken te zijn, natuurlijk). Ze brulden van teleurstelling.
De andere helft van de fans vond dit juist een zeer veelbelovende ontwikkeling.
Als kapselboy met alles en iedereen knuffelt, en zonder problemen van het ene naar het andere meisje huppelt (zo redeneerden ze) dan kom ik ook nog wel eens aan de beurt. Joepie!
En zo dicht bij als nu, zal ik waarschijnlijk nooit meer bij hem komen (zo gingen hun gedachten verder). Dus als mijn beurt ooit komen wil, dan moet het nú gebeuren.
Het resultaat kun je wel raden.
Dranghekken vlogen door de lucht. Politiemannen werden onder de voet gelopen. Een solide muur van meisjes stormde op ons af.