Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

Een foto voor moeder

Zijn gezicht werd steeds bozer, als we hem tegenkwamen in de rechtzaal.
En niet alleen bozer, maar ook grauwer. Hij begon steeds meer te lijken op een regenlucht in november. En daarna veranderde hij verder. Zijn wangen wwerden vaal wit en de kringen onder zijn ogen werden donkerder en donkerder. Hij zag eruit als een figuur uit een zombie-film. Zijn blikken naar ons waren zo woest, zo boos...
'Jullie,' mompelde hij voortdurend. 'Het is allemaal jullie schuld.'
Op andere dagen keek hij helemaal nergens naar. Hij staarde maar wat voor zich uit, en als je héél goed luisterde kon je hem horen fluisteren: 'Failliet. Bankroet.'
En er kwam een dag - een heel mooie, zonnige dag - althans, ik weet niet meer of de zon echt scheen, maar het voelde als een heel mooie, zonnige dag, en zo zal ik hem mij ook altijd herinneren - dat hij de rechtzaal binnenkwam zonder de sluwe mr. Jaggers aan zijn zijde. In plaats daarvan liep er een frisse, vrolijke jongeman met hem mee.
De man was nauwelijks vijf jaar ouder dan ik, zo te zien. Met ogen vol blije bewondering keek hij om zich heen.
'Wow,'  fluisterde hij enthousiast. 'Een echte rechtzaal! Ik wou dat mama me hier kon zien...'
Hij beende op ons af, drukte een mobieltje in papa's handen en zei: 'Wilt u misschien een foto maken van mij en meneer Dogger? Zo dat er lekker veel van de rechtzaal op te zien is?'
'Met alle plezier,' glimlachte papa, en hij maakte een foto.
Daarna maakte ik er ook nog een, want die van papa mislukken altijd en dat vond ik sneu voor die jongen.
'Hartelijk bedankt, lui,' zei de jongen. Daarna sloeg hij een hand voor zijn mond. 'Oh jeetje,' mompelde hij geschrokken. 'Nu zie ik het pas. Jullie zijn de tegenstanders. Ik moet niet zo aardig tegen jullie doen, dat is helemaal niet professioneel volgens mij. Toch?'
"Maak je maar geen zorgen, joh,' zei papa hartelijk. 'We zullen heus niet vergeten dat jij aan de kant van de slechteriken staat.'
'Dank u wel,' zei de jongeman met oprechte opluchting. Daarna stak hij glunderend zijn hand naar ons uit. 'Ik ben Pepijn. Ik ben de nieuwe raadsman van meneer Dogger. Is dat tof of niet? Pas drie weken ben ik stagiair, en nu mag ik al zo'n belangrijke zaak doen! Meneer Jaggers ziet echt wat in mij, denk ik.'
'Dat is inderdaad heel tof,' zei mama met een vriendelijk glimlach. 'Het is heel tof.'
'Onder ons gezegd en gezwegen,' zei Pepijn op vertrouwelijke toon, 'het komt ook een beetje doordat meneer Dogger niet zo veel geld meer heeft. Hij kan Jaggers niet meer betalen. Dus nu mag ik het doen, want ik kost niks. En als ik deze zaak win, dan ben ik in één klap beroemd! Dus maak jullie borst maar nat, want ik ga ontzettend mijn best doen!'

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!