Thijs Goverde met rood t-shirt met de tekst: Reading is Sexy
<<

De mama-tornado

Gelukkig waren we al vlak bij ons hotel, dus we konden de ijskoude limousine snel achter ons laten.
Papa vulde aan de balie wat papieren in terwijl mama en wij naar onze kamer holden, onze tassen in de hoek gooiden en een kam door ons haar haalden.
Dat wil zeggen: Kwetter en ik haalden snel even een kam door onze haren. Gaby was een kwartier lang zuchtend bezig haar kapsel in model te brengen.
'Verschrikkelijk,' kreunde ze. 'Mijn haar probeert me dood te maken, ik zweer het je. Waarom haat je mij, haar? Waarom blijf je niet gewoon zitten zoals op de foto's? En je glanst helemaal niet, het licht is ook helemaal verkeerd hier... Hoe kan ik mijn fans nu nog onder ogen komen?'
Ze was vijftien volle minuten bezig met kammen, met gel, met haarlak en met allerlei andere spulletjes die jongens niet hoeven te kennen (behalve waarschijnlijk beroemde zangers zoals de kapselknaap).
Maar - daar moet ik eerlijk in zijn - daarna zat haar haar dan ook perfect. Precies zoals op alle posters  en in alle tijdschriften. Hoe ze het voor elkaar kreeg is mij een raadsel.
Nog raadselachtiger was mama.
Die tolde als een soort wervelstorm door de hotelkamer. De mama-tornado deed koffers openbarsten en slurpte - zoals tornado's doen - de hele inhoud eruit, waarna de kleren en make-up spullen door de hele kamer verspreid werden. Stoelen vielen om. Er kwam bij deze storm zelfs een soort regen kijken, want er gebeurden dingen in de douche en bij de wastafel die ik maar moeilijk kon volgen (het ging ook allemaal zo snel) maar die er voor zorgden dat een groot deel van de vloer kletsnat werd.
En een klein deel van Gaby's haar, wat veel geluid veroorzaakte.
Terwijl Gaby wanhopig met een föhn in de weer ging, gierde mama op dubbele snelheid verder.
na vijftien minuten stond was mama verdwenen. In haar plaats stond er nu een soort filmster in de kamer. Een filmster die op het punt staat om over de rode loper naar voren te komen en de belangrijkste film-prijs in ontvangst te nemen.
Prachtige jurk, fonkelende oorbellen, hoge hakken, make-up op haar gezicht (in de kleur van de jurk) en een kapsel dat geraffineerd quasi-slordig...
'Hebt jij eigenlijk wel een kam door je haar gehaald?' vroeg Kwetter.
'Geen tijd gehad,' antwoordde mama. 'Kom, we gaan naar beneden. Gaby, neem die kam mee. Voor papa.'
Papa kamde zijn haren in de limousine. Onze limo was een heel grote, ruime wagen en dat was maar goed ook. Want mama had ook nog een andere broek voor papa meegenomen, die hij in de auto aan moest trekken.
Hij was net op tijd klaar, want het hotel lag niet ver van de feestzaal vandaan.
Terwijl mama uitstapte, ritste papa nog even snel zijn gulp dicht en toen was het eindelijk zo ver.
De nobelprijs was binnen handbereik.
Op dat moment stopte er een andere limousine bij de stoep voor de feestzaal.
Een grotere dan die van ons. Zul je altijd zien.

Thijs is vandaag

Online
Offline,
want ik ben aan het werk in mijn voedselbos!