Alleen opendoen voor de mevrouw met het breiwerkje!
Het was Alexander.
'Waar bent Joostje?' vroeg Kwetter meteen.
'Joostje is in mijn hotel,' zei Alexander. 'Excuses, hoor. Ik ben met de bus hierheen gekomen, en Joostje mocht niet mee van de chauffeur. Ik vroeg waarom niet, wat heel slim was, want ze hebben natuurlijk geen regels over dino's dus het kan niet tegen de regels zijn, nietwaar. Maar de chauffeur gaf een heel lang antwoord in het Zweeds, en dat versta ik niet, dus ik heb hem maar gewoon gelijk gegeven en Joostje terug naar de hotelkamer gebracht. De mevrowu van de receptie zal af en toe kijken of ales goed met hem is, en ik heb hem op het hart gedrukt dat hij niet open mag doen voor vreemden. Alleen voor de brei-mevrouw, zo noemt hij haar, want ze zit altijd te...'
'Kom je nog binnen, of hoe zit dat?' vroeg papa. 'En wat wil je drinken?'
'Ik wil niets drinken, zei Alexander vurig. 'Ik wil iets doen. Jullie rechtszaak heeft me echt de ogen geopend. Er is zo veel mis in de wereld? Hoe zei dat jongetje met dat haar het ook weer, op tv?'
'Elfde stelling tegen Feuerbach,' zei de kapselknaap. 'En dat jongetje is geen jongetje want hij is al vijftien, en hij heet Leonardo.'
'Oh!' schrok Alexander. 'Je zat achter de deur, ik had je niet gezien, sorry hoor... Maar wat zei je nou?'
'Het komt erop aan, de wereld te veranderen,' herhaalde het jongetje met het haar zijn stelling maar weer eens. Die niet eens zijn eigen stelling was, als ik het goed begrijp.
'Precies!' zei Alexander vurig. 'Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen! De wereld moet beter gemaakt worden, en als wij het niet doen gebeurt het niet want kennelijk heeft niemand anders het nog gedaan. Dus. Ik wil graag meehelpen. Maar bommen, daar ben ik niet zo goe in. Mijn excuses. Het enige waar ik verstand van heb, is gentechnologie. Gewoon, dino's maken en zo. Maar nou dacht ik: als ik nou eens heel véél dino's maak, en ik richt ze af, en we gebruiken ze als een soort van privé-legertje om slechteriken mee te veslaan, dan...'
'Dan zit je binnen de kortste keren met een hoop smeulende dino-resten,' zei ik genadeloos. 'Heel imposant hoor, zo'n tyrannosaurus - hoewel de veren er behoorlijk afbreuk aan doen als je het mij vraagt - maar onze vijanden hebben bazooka's en tanks en wat al niet. Eén schot met een bazooka en je kunt je tyrannosaurus weggooien.'
'Jooste is een Yutyrannus,' protesteerde Alexander zwakjes. 'Ik had ook liever een tyrannosaurus gehad, maar ik kon niet aan het genetische materiaal komen...'
'En boevendien,' ging mama verder, 'zei ik nét tegen mijn kinderen: ik zou wel eens iets ten goede willen veranderen. Niet alleen maar de slechteriken in de wielen rijden, maar zelf de wereld beter maken.'
'Een wereld met dino's is so wie so beter dan een wereld zonder,' mompelde ik. Het was niet wat mama bedoelde, dat weet ik ook wel, maar het punt moest zeer zeker wel gemaakt worden.
'Mag ik een ideetje voorstellen?' vroeg Gaby.
'Tuurlijk,' zei papa, want dat is een lieverd van jewelste en hij wil zelfs het meest onnozele kleine meisje het idee geven dat ze er helemaal bij hoort.
Ik ging er eens lekker voor zitten, want nu kwam er natuurlijk iets doms.